renn dæ eit vakkert lite Vatn, kallast Helin. Paa øystre Su’n aat desse vesle Fjorde, paa Helestrønden, ska der ogso ha vore buande Folk fere Svartedauin. Der ter dæ enno atte Tørte ette Kjyrkjun, dei hadde; Laftsteinadn sko liggje der den Dag i Dag æ, o „i mit Uppvekstre“ – fortel ein gamale Mann – „laago Dørahelludn der mæ; men dæ æ væl engon, so ha take dei te Salthello. Dene Kjyrkjitørte æ endaa trast synnanfere noko Smaaberg. Aakerlægjudn liggji so fina: den beste taa dei høyre no te Støle aat Vangsprestgarde“. Dæ maa kji ha vøre so liti Bygd der paa Helestrønden heldan, før dæ gaar enno Seigdn um, at dæ va ei Gong, dæ kom kji mindre en „tolv ringskodde, bingselgrima[1] Øykji derifraa te Vange ein Joledag.
Nordpaa Fillefjell norda Nystogo ska dæ ogso ha vøre Bygd. Der paa Kjyrkjistølo – sto dæ ei Kjyrkje eitte Tømmøskjyrkja; dæ æ kji mange Aare, sia ho vart ne-revi. Dæ va Messe der ei Gong i Aare; men daa samblast dæ so mykji Halling o Valdris o Nordfjellung der, o so bar dæ te mæ Slagsmaal o Drykk o an Olevna, so at dæ jamble vart engon atteligjan paa Stae. Teslutt vart dæ førbøe halde Messe der meir. Ei taa Tømmøskjyrkjiklukko heng no uppi øvre Dale. Dæ ska kji finnast hennar Make paa lang Lei. Dæ gaar enno ein Laatt her, so kallast Tømmøsklukkelaatten, o han æ makalaust fine. – Burta Kjyrkjistøladn ska dæ ha vøre glup
- ↑ Paa dei Øykjo, so voro ringskodde, voro Hestskosaume neattbøygde, o i kort Saum hekk dæ ein liten Ring. Bingselgrimudn hadde fullt mæ smaa’a Bjøllo ette heile Grimeskafte. „Dæ ringla o tingla o singla so fint, ner Øykjidn voro ringskodde o hadde Bingselgrimo paa se“.
