so dei kalle fer Maro, æ væl ikji so gøtt o veta. E ha høyrt, sumble segja ho kjem taa gambla Gjento, Attegløymo, Slettekjo, um de veta ko dæ æ. Um dæ æ so, ska e segja, e ikji veit, men e vil no raa dikka den Raae, Gjento, alla sambla taa dikka, atte dæ æ best de gjifte dikka i Tien o inkji blia gangand, te de blia Slettekkjo ell Attegløymo, før daa kunna dæ bli Maro taa dikka. Men ette me sita so o inkji ha noko anna gjera, vil e fortelja dikka ei lett Histori, so e her longo eit Aare høyrde taa hono Ola Søreli.
Dæ va ein Mann, so va so plaga taa Maro’n mest te kor Natt, at han va trøyttar um Morgo’n, han sto upp, en um Kvelden, han la se. Summa Tie va han i Hælsvevdne, o summe Tie va han heilt vakin, men sveitta gjorde han rae; han va so vaat, so han skull vøre dragin or Myren. Han syntist, han va færige te kvøvdne Ti før Ti, o so stiv va han, at han ikji va go fere lea paa Lepadn si so mykji, at han fekk lesa Fadervore sitt. So va dæ ein, so raadde hono te slipe Kniven sin skjele væl o ta han mæ se aat Sengen. O dæ gjorde han. Han slipte Kniven, so dæ vart Egg paa bæo Sio, rak han so te igjøno Skjinnfelden o held i Skafte mæ bæo Hendo. Um Natte kom Maroe atte, men ho vart inkji lengji der. Hin Morgon fekk han høyre, at ei utende gamal Gjente i Granngardo hadde døytt um Natte.
Ein annan Mann mæ va plaga taa Maro’n, men inkji hardar en han kunna tala. Han hadde prøvt Fadervore, men dæ hadde kji munt; han las da væl ikji rettigt. Han vart raadd te di at han skull bea Maroe koma att paa ei Ti, so han sette, o froga hono ette noko, han kji aatte. Um Morgo’n paa dei Tima, han hadde
