val snøgge se inn te henne mæ Ungdomsboken. Han so gjorde, o den Ti den gamble Kjeringe hadde lese ei Ra, to ho te yngjast uppatt o daa ho hadde lese heile Boke, va ho so raulett o fin so nokor Gjente o so lett o leog o kaat o lettliva, at ho hoppa or Skrukkun, kneip Hønde aat Gute o to te danse o leike se paa Gølve. Dei nie Hundre’e, ho hadde skjilt Gute, fekk han kor Skjilingen taa, o endaa skulde han faa laant Gamble Gomen eit heilt Dagsskjei te attepaa. No foro dei langt o lenger en laagt, over Berg o djupe Dala, istaa Blaane te Blaane, o den Ti dæ lei te Kvelds hin Dagen, komo dei te dei Kjeringen, so va so gamal o kruksi, at ho laut gaa maa tvo Stava. O i di sama han vikte te Gards, gjorde ho Bø ut te hono o ba hono kjære vene gjera væl snøgge se inn te henne mæ Ungdomsboken. Han so gjorde, men fyst vikte han Gamble Gomen um, la Pisken paa Ryggen hass, takka hono før gøtt Fulgji o ba han ta Kvelden, der han to Bisken; o no gjekk Gamble Gamen heimatt sjølvo se. Den Ti den gamble Kjeringe hadde lese fyste Rae to ho te yngjast uppatt, o den Ti ho hadde lese heile Boke, va ho so raulett o fine so ei Gjente o so lett o leog o kaat o lettliva, at ho slo tvert aav Stavadn sene, høppa burtpaa Gølve o to te danse Kruke o spela o skapa se so den villaste Brasateina. Dei seks Hundre’e, ho hadde skjilt hono, fekk han ette Ord o Avtale; o endaa skulde han faa laant atte Hesten hennar eit heilt Dageskjei attpaa. Ro foor han langt o lenger en langt, over Berg o djupe Dala, ifraa Blaane te Blaane; o den Ti dæ let te Kvelds trea Dagen, kom han te dei Kjeringen, so va so gamal o kruksi, at ho laut gaa stauke se mæ ein Stav rae o støtt,
