o i di sama han vikte te Gards, gjorde hona Bø ut te hono o ba han kjære vene gjera væl snøgge se inn te henne mæ Ungdomsboken. Han so gjorde, men fyst vikte han Hesten um, la Pisken paa Ryggen hass, takka hono før gøtt Fulgji o ba han ta Kvelden, der han to Bisken; o no gjekk Hesten heimatte sjølvo se. Den Ti den gamble Kjeringe hadde lese fyste Rae, to ho te yngjast uppatt, o daa ho hadde lese heile Boke, va ho heilt uppattnya, so ranlett o sin so nokor Gjente o so lett o leog o kaat o lettliva, at ho slo Stavin sin i fire Molo, høppa i Stannhøpp burtpaa Gølve o to te danse ein laus ein. Dei try Huudre’e, hona hadde skjilt Gute, fekk han ette Ord o Avtale, o endaa skulde han saa laant Hesten hennar eit heilt Dagsskjei attpaa. No foor han langt o lenger en langt, over Berg o djupe Dala; ifraa Blaane te Blaane. Daa dæ lei te Kvelds, kom han te dæ Krohuse skull vera, Brødn hass fingo sjaa hono, o daa dei komo unde mæ di, at han hadde faatt fat i Ungdomsboke, slapp han det kji, anna dei voro go fere faa narra han inn i Krohuse. So laut han vikje Hesten um, leggje Pisken paa Ryggen hass o bea hono ta Kvelden der, han to Bisken, endaa han hadde tenkt se heimatt um Kvelden, før dæ va kji lenger, anna han gøtt ha rokke dæ. Um Morgon lurte Brødn se fere o la se paa Veg før hono. Den Ti han kom gangandis o inkji ennte ette noko, visste han kji Orde taa, før dei gauv paa han, dengde han dæ han trotta o væl so dæ, o toko so taa hono Ungdomsboke o alle Peingadn hass. Te all Slutt kasta dei han aav nie et Ulvestupe o løvde hono dæ, at han skulde vera trygg um lise Live, est han nokor Gong vaagde se te sjaa heimatte te Følke seno.
