Nosse (a), v. drygja, tufsa med ymist Smaastell.
Røssle(g), og nøggjele’, adv. fælt, forfælande.
Nøv, adj. knapp, knipen.
Onaoog (unaadug), adj. utolmodug, som ikke vil bida.
Overkuve (a), v. vinna paa, tvinga.
Pall, m. ein liten Haug.
Peisla’, n. Skorsteinsmur (Peis-lad). „Sita støa Peisla’e“: sitja nær ved Omnen (Aaren).
Remja (a), v. illskrika, langskrika.
Renne (renn, rann, ha rønne), spretta, spira upp.
Ringje, f. eit Mjølkekjerald.
Rispateine, f. ei stor Korg til aa rispa Lauv i.
Non, f. (Fl. Røn’a), Kraa, Hyrna, Krok.
Røsja (røs, røste), v. drysja, rynja (liksom Korn).
Saga (a), v. ganga seint og tungt. Andre Stader „sagga“.
Sigin, adj. trøytt og nedbøygd av Stræv.
Sil, m. so myki Mjølk, som fyller eit „Silingskjerald“.
Skabikkje, f. Hund, som gjever Skade; ogso eit Illmenne.
Skabyrse, f. Byrsa som Folk hava gjort Manndraap elder Skade med.
Skara (a), v. leggja den eine Kanten innpaa den andre, som naar ein legg Næver paa eit Tak.
Skjinnkøst, m. Hudlag. „God Skinnkost“, ɔ: fint Skinn.
Skobeitt, adj. graadug, ofsa hækjen etter nokot.
Skøming, f. Myrkning, Kvelding.
Skøtøyk, m. gamall, utsliten Øyk (Hest).
Skøv, m. Rykk, Framskot; eit litet Vegstykke.
Slabenk, (Slagbenk), Benk som ein kann bruka til Seng.
Slettekkje, og Sleppekkje, f. gamall Gjenta, Møykjerring.
Snaal, m. Smaafenad. Elles kallad Smale.
