Ende (v), el. ente (ette ein Ting): ansa, leggja Merke til.
Far, n. Ferd, Gang.
Fere-bera (= bera fyre): skulda paa,’ orsaka seg med.
Festing, m. Festarmann, Brudgums-Emne.
Finntopp, m. eit Grasslag. Finntopp-hek, m. Jordstykke med slikt Gras.
Foerstae (fyre Foderstade), m. Høystopel, Høystakk. Nokot slikt er ogsaa ein Foerkuv.
Friklast, v. = flikra, kjælast.
Fyse, v. (e, te), lysta, hava Hug paa.
Førutta Sak og Brø: uskyldug, og endaa matlaus.
Gjednast ner: som oftast, mest alltid.
Gjeipe.(a), v. hengja Leparne, setja Munnen skakk.
Gjidde (a), v. riga, dirra, standa ustødt og skjelvande.
Gjølele(g), adj. oversleg, ofsa gild.
Gøven, gjeven (given). „Ha gøve“: hava gjevet.
Hardbalen, adj. hardfengd, som toler myket.
Havsvelg, m. Malstraum, Hol som dreg allting aat seg.
Hedne (Hædne), f. Lugg, Haar og Hovud.
Heljastrupe, m. ein Rivar, ei Ageløysa.
Heppe (a), v. henda, slumpa til. „Dæ heppa ette“: det vardt sannt, det gjekk so som spaatt var.
Higre (a), v. kulsa, hivra av Frost.
Hyv, m. „Taka-Hyven“: leggja til Sprangs, fly, røma.
Hælvtydne, f. ei liti Øks til Stridsvaapen.
Høkle (a), v. ganga lett, labba, trippa.
Høkleskoo, og høkkelsko’, adv., med berre Sko paa Fotom, utan Sokkar. (Fullstavat: høkulskoom).
Kalva (kælva), adj. um Kyr: tidd, som gjeng med Kalv.
Kjeivevæle, m. Ein som er keiveleg og uhag i sitt Verk.
Kjeppdragin, adj. striputt, gaarutt.
