Manga Blaano her ifraa va dæ eigong ein stor o megtog Kunge. Han hadde tryaa fina Døtta ette dei fyste Kjeringen sinnar, men ingjen Søne; difør held han so for mykji taa dei tryaa Prinsessa, at han ga dei, ko dei froga hono ette. So kom dæ Fiind i Lande, o Kungen laut aat Krien. Daa han reiste, ba den elste Prinsessa hono kjøpe henne ein Ring, so va slik, at ho alder døydde, so lengji ho hadde han paa Finge. Den melungste ba um ein Krans, sa va slek, at ho vart gla, berre ho saag paa han – sama ko sutefull ho va. „Kjøp Sutter o Sørg aat me!“ sa den yngste. Kungen løvdist te dessa.
Daa han hadde jaga Fiinde ut baade or Lande seno o dei nemmaste o skulde paa Heimattvegen, kom han i Hug dæ, han hadde løvt dei tryaa Prinsessa. Ringen o Kransen fann han fort; men Sutter o Sørg va kji te faa kjøpt: Allemann va sa glaværog, di Fiinde va burte, at dæ ikji fannst korkji Sørg ell Sut i heile hass Land o Rikji. Han laut fara heimatt førutta, ko ille han tytte um dæ. Men daa han ikji hadde langt att aat Kungsgarde, reiste han igjøno ein Skogasnadd. Der sat de ein Ikødn uppi eit Tre attmæ Vege. „Kjøp me, kjøp me, e eite Sutter-o-Sørg!“ sa han. Dæ va bere ha ein Ikødn mæ en tvær toma Henda, tenkte Kungen o tak han mæ se te dei yngste Døtte sinnar. Hona vart likeso sæl i seno Gaave, so dei tvær Systadn hennar vørto i Ringe o Kranse. Ikødn høppa ikring i Kammerse; summa Tie
