Ein stiv Rygg brest, ska han bøygjast.
Mæ eit stort Hus fulgji mykji Dus.
Han æ rar, so ingjin Lyte har.
Hatt me kji Vet, bær dæ vetogt i Vegen.
Den faar inkji, so alt vil ha.
D’æ kji gøtt halde dæ, so ein kji har i Neva.
Dei smaae naa i Tøppen paa dei store mæ, engor Gonge.
Dæ tala kor, so kor ha Vete te.
Den, so live før sin eie Munn, so gaar dæ baade før Katt o Hund. (Den so betre unne se sjøl, faar ei ell an Olykke paa sitt Goe).
Fatimanns Trøst te aa trøste se sjøl.
Telbøe Tenist bli rae førsmaadd.
Dei rike vilje kji, o dei fatike tølje kji (ɔ: fri paa inan).
Ein ska kji vera trygg paa nokon Ting.
D’æ Ende paa dei Jolen, so va ifjor, no.
Matbøre æ lett aa bera.
D’æ Maten, so arbeia.
Maten æ ingjin Ljugar, dæ ter, kor han kjem, o dæ ter, kor han fela.
Magin æ ein hard Gjøldemann; han vil kji bie.
Ner ein gjeve Kar i Vegen, kjem dæ Kar att.
Ner Kroken kjem paa Hælsen, æ han kji go faa taa att.
D’æ gøtt alt, so att kjem.
Han æ so vill, han kjenne kji sitt eia Skjurterysta.
D’æ kji alle Tanka, so gaar aat Punge.
Fleske frys ikkji dæ.
Bødne eta so Kjydn; dei eta dæ beste fyst.
