„Vil du svara me paa ein Ting, Ola; ko lengji ha du meint de te vera Hedning du daa? Du lyt ta Uppattlekse“. No gjeng han sviv att o fram paa Gølve ei Ri, set se burtaat Peislae te verme Føtadn sene o mala se ei go Snusnyse. Lite attimyljo glytte han burtaat Borde men Lesinge gaar gøtt. Ress so dæ æ, renne tvo lange Guta i Luggen aat inan; ein krøkji se unde Borde, o klype Gjentudn i Leggjidn, ein bit Siemannen sin i Øyrestolen, ei tryaa fire sita geipe dæ ljøtast, dei te go fere. Kvednahuslesinge stana; noko skraslelæje, hene kvine o kvinke. No lyt Landverne kummederast ne taa Skaaptake o gjere go Tenist. Um 2 Langvisartima les heile Horge att, so dæ flyg Tøppo i Øyro paa dei, so inne era. Skulemeistaren throna i Hægsete; han Meistar Erik ligg frammæ hono. Ein stor Massingsnusdaase staar paa Borde. „Skulemeistar, Skulemeistar, han Jyggjer spenne me paa Knjøne!“ kvinka ei Gjente o truga se te graate ei Par turra Taare. Han Jyggjer faar no Like før Omaken sin Gjenta synist dæ æ Moro, at han faar Hogg; men han gleine stygt paa ho o løva hen’ dæ, at ho ska ha dæ atte.
No tæ Skulemeistaren te overhøyre ei Gjente, so les i Vangjilboken um Herodes den store. Daa ho ha stauka se igjøno Leksa si, segji han: „No, Unga, kunne de slutte mæ Lesnae ei Stund o høyre paa me. Me sko ha Uttydna dene Rie, skjøne de“. Gutadn stikke Bøkadn sene uppunde Vesten, Gjentudn gjøyme sena i Barme. Skulemeistaren skuva Glasauga uppaa Skallin, sviv att o fram paa Gølve o hosta o kremta. Te all Slutt tæ han soleine te Ords: „Kodan Mann va han, den Herodesen? Han va – han va ein –?“ „Ein Svenskji“,
