jaa Bakkadn; han braut ne Skigardadn aa velte ne
Gotomuradn; de va skile som de hadde gange ei Skre’o.
Daa han kom ne i Handedalen, skoto dei paa han, men
de saag ’ki ut te, at de gjorde noko; han rann lykt
ne i Fjorden, aa der vart han burte. Men han hadde
nok faatt Dau’en sin taa di Skote likevæl, aa Vaaren
derette rak de Stykkjo taa Hame hass um paa alla
Strenda, dei voro store som Møkjaløss.
Tjukkar me Haugafolk en de e paa Krististøle kann
de væl alder finnast paa nokon Støl; de e ei heile
Grend taa dei. Fysst e de no Langebergpresten i Langeberg;
dei ha høyrt han messe inni Bergi; so e de,
Klukkaren han bur i Pikhaug; der ha dei høyrt, at
han ha sønge aa gjølma se; han e kvell i Maale; –
aa so e de Lesmannen ve Trummesteinadn, der trumma
aa hamra han me Aktionshamare, so de tralla i Steino.
I Skurvehovda’e bur de ogso noko Folk, aa desse era
godsligne. Ei Gaang Kjeringi aat Fysstro’e laag i Lego
paa Støle, kom de ei fremand Kjering, som ho
inki kjende, te henne me Rjumegraut. Fysstrokjeringi
sende henne ei Ause me søt Mjølk aa drikke; men fyrr
ho sette Ausa te Munne, stirde ho unde Botn. Der
vart ho vare, at de sto ein Kross, aa derme sette ho
Ausa burtatt paa Skiva. Daa skynte dei ko Kjering
de va. Nokra Veko derette kom de Bo te Fysstrokjeringenn,
at Kjeringi i Skurvehaug hadde vorte baadnklen.
Ho laga se daa te me Rjumegrautsending aa gikk aat
Skurvehaug, aa daa saag ho, at de va sama Kjeringi,
