midt paa høgste Kleivenn. (Ho va grøn o frodig daa;
no e ho reint burttødna o stygg taa allo dei Tanneverki,
som e mana i ho)[1]. Daa slaksa de ei Kraake ut or tettaste
Greino, tok Hatten taa Huvue aat Preste, flaug tryaa
Gaange ikring i Vere me hono, skreik noko illhervele Ljø, o
sette Hatten beint ne’att paa Huvue hass. „Hjelpe Krist!“
sa Hr. Lars, „no e de gjort Mannslegt[2] paa Fystrokyrkjegarde.“
De hadde Kraaka sagt hono, før han skjønte
Fuglemaale maaveta. Den, som va i Fikten den Gaange,
va den sama, som va i Fikten so mangei Gaang, –
det va han
Der sto de no ette Messa paa Kyrkjegarde mange
spræki Kara. Fyst o framst daa han Per Neste, Sjølmann
paa Neste vesta Fjorden. Han va ’ki myki stor,
men senaberr o beinfrøk[3], han va heldan ’ki myki
tjukklagd; men frisk o sprettin va han som ein Leikfisk.
Betænkt o orhittog va han ogso, so han va ’ki go o
maalbinde. Alle dei Gokara, som vøro i Bygdenn
hadde takist me hono; men dei hadde kome te seta Nakkin
i Galden. Der sto no ogso Summelengiskaradn,
store vøro dei o sterki, sleipe o skobeitte[4]. Dei hadde
- ↑ Tannverkmanararne hogde ei Øks i Treet, og det manade dei Tannverken inn. Han vart daa kvitt honom, den som hadde havt illt fyrr, og Verken skulde syna seg i Treet ved det, at det tytte Kvoda ut (Etter Upplysning av Forteljaren).
- ↑ Manndraap, gamaln. mannslekt, anglsax. manslyht, engl. manslaughter.
- ↑ frøk, tyder (i Vang) sterk, før, diger Ein Lykill er frøk nær han er for stor og inkje høver vel i Laasen; likaso um Skaft til Øks og Grev o. dl.
- ↑ biten, illskjen, atall; vel upphavleg, „skarpskodd, “ um Hestar; som beiter Skoen.
