Tornklukko i Slidrekyrkjunn aa hengde ho upp der, aa dei ringde alla Næta aa Folk komo te dei aa hjølpte dei, so at de gikk Byte paa. De va so underle aa ve’kjømele aa høyre Klukkeljø’e Nattars Ti’e, nær Folk laago i Svevne umkring i Bygdenn. Dei hadde smaae Unga upp der te aa lesa Fadervaare, men alt sama hjølpte like myki. Foreldro hennar toko se slik Sorg taa di, at dei voro mest tullutte. So va de ei Natt, at de kom eit Trøllkvendfolk te ei gamal Kjering som budde paa ein Plass nord me Aase, aa ba ho gaa sø te Bergi aa be’a dei, „at dei heldo upp aa ramle paa denna Skarvebjølla no; de skulde ’ki gjera nokor Hjølp likevæl.“ Men Kjeringi kvidde se før aa gaa; daa kasta Trølle se over ho aa vilde kvæve ho, aa de beit ho over Andlete me dei fæle Hoggetenno sino, so ho fekk tvo styggi Saar, eit paa kor Si’e taa Munne, aa dei vara so lengi Kjeringi vara. Daa va ho sæl ho gikk aa gjorde som Trollkjeringi ba ho. Men endaa vilde dei ’ki halde upp aa ringje, dei slutta ’ki, fyrr Klukka tok te syngje; „de faa ho ’ki att – uskadd; de faa ho ’ki att– uskadd!“ Daa løto dei sluttel ikevæl, før dei vilde no heldan, at ho skulde vera der ho va aa hava de godt, en dei vilde hava ho att Kryppling aa helselaus all si Ti. Faren reiste nok te ein Visgut ute i Land ogso aa spurde hono ette Raa; men han sa’e de sama han, – dei kunna nok faa ho att, men daa va ho so tereidd, at dei vilde ’ki hava nokon Gle’e taa henne likevæl; de va best dei leto ho vera der ho va.
Far hennar saag ho ei Gaang si’a. De va ei Natt i Støle han laag eileine paa Krakke framafør
