Side:Segner fraa Bygdom I.djvu/190

Fra Wikikilden
Denne siden er ikke korrekturlest
130


aa so e de berre ein liten Flekk som de e flatt, aa kjem ein inkje nettupp dit, so dett ein n’i, aa derifraa kjøm ein alder uppatt. Riddaren sprang te me Gjenta unde Arme aa kom over. Men Sveinen hass naadde inkje fram; han bleiv der. Gjæsling vaaga seg ikkje ette men snudde heim.

Si’a kom de te Forlik millom Riddarom soless, at Valdresen fekk ha Kjeringje si i Fre, men han laut gjeva Gjæsling baade Himdalen aa Fiskevatne, som døm hadde trætta um.



Stasbakkjen.


Paa Sandbu paa Vaagaa budde eingong ei gumul Fruge, som heitte Gjaartru Gjæsling. Mann henna va ein taa di Riddarom, som aatte Sandbu ei lang, Ti, aa hann va dau i Kongens Tenest, for myki lengje si’a.

Gjaartru hadde sjau Syne, men ingen taa døm va som ho vilde døm skulde veta, for ho va eit gudele Kvinnfolk, aa døm va naagaa grove Kluvare allesamen. Ingen taa døm vørde Lov ell Rett, ingor Gjente va trygg naar døm hadde kasta Augun sine paa hena, aa ingen Mann va viss paa Live sitt, dessom Sandbuskarann hadde faatt veta, han hadde naagaa paa Kistebotte. Men tesist gjekk dette Staake for vidt, aa døm vart drepne allesamen.

Saa sto gamle Gjaartru sonlaus, ho som hadde hatt saa mange. Da tok ho te aa tenkje se um, um ho hadde vore, som ho skulde, mot døm. De vilde ho