aa so e de berre ein liten Flekk som de e flatt, aa
kjem ein inkje nettupp dit, so dett ein n’i, aa derifraa
kjøm ein alder uppatt. Riddaren sprang te me Gjenta
unde Arme aa kom over. Men Sveinen hass naadde
inkje fram; han bleiv der. Gjæsling vaaga seg ikkje
ette men snudde heim.
Si’a kom de te Forlik millom Riddarom soless, at Valdresen fekk ha Kjeringje si i Fre, men han laut gjeva Gjæsling baade Himdalen aa Fiskevatne, som døm hadde trætta um.
Paa Sandbu paa Vaagaa budde eingong ei gumul
Fruge, som heitte Gjaartru Gjæsling. Mann henna
va ein taa di Riddarom, som aatte Sandbu ei lang,
Ti, aa hann va dau i Kongens Tenest, for myki
lengje si’a.
Gjaartru hadde sjau Syne, men ingen taa døm va som ho vilde døm skulde veta, for ho va eit gudele Kvinnfolk, aa døm va naagaa grove Kluvare allesamen. Ingen taa døm vørde Lov ell Rett, ingor Gjente va trygg naar døm hadde kasta Augun sine paa hena, aa ingen Mann va viss paa Live sitt, dessom Sandbuskarann hadde faatt veta, han hadde naagaa paa Kistebotte. Men tesist gjekk dette Staake for vidt, aa døm vart drepne allesamen.
Saa sto gamle Gjaartru sonlaus, ho som hadde hatt saa mange. Da tok ho te aa tenkje se um, um ho hadde vore, som ho skulde, mot døm. De vilde ho
