Daa alle Sendingadn hadde vore framme, føngo me ain Dram, aa ai Ølskaal vart send umkring Borde. Se’a kan e ’ki hugse noko anna; men Kjømaisteren las atte aa søng ait Vers; me stigo upp ifraa Borde aa takka Ekkjunn før Maten aa se’a korare.
Møkjal. Men va de inki mair Folk ell de, som daa va ve Borde?
Sjugurd. Jau, de va atte myki framme, aa dai vorto daa radt sessa, aa sama Maten søngo dai som me.
Møkjal. Men Sendingadn vorto daa uppetne?
Sjugurd. Nai, de va ingin, som vart aldailes uppeten, anna alle føngo kjenne dai. Daa den sidste Bordsetningen hadde taaete, kom Rai’ekjeringi aa tok all Maten aa Føte aa Spøni aa alt som va paa Borde derifraa, anna ell Duken laag atte. So les Kjømaisteren før Maten aa søng tryaa Gøngu ait Vers, aa tre’a Gøngi tok han nepaa Duken; aa alle dai som soto der, rulla han ihop aa la’e han i Fange paa dai som soto i Hægsæte; dai smette han imyljo se innmn Ryggen n’i Hægsætbenken. Derette ba Kjømaisteren alle fara snillt aat, inki drikke se drukne ell slaast, aa takka so henne som let te Maten. Aa so va de daa taagjort me Etingenn.
Umagadn flykte so ut aa raiste paa Laaven aa toko te aa danse. Alle gifte, uta ængon som hadde Hug te aa sjaa paa Dansen, soto atte i Stugunn aa svalla ve korare, aa de vara ait langt Bel. So gikk Kjellarmannen aat Kjellare aa tok upp ai stor Troys, e vait visst ho tok ain Settung, den sette han paa Borde aa sessa so uss Mennadn der umkring. De
