ain Gra’uxe. Han rai midt fram paa Trokken aa bau fritt Ryggjetak me keim som hugast; men ingin torde vaage se te me hono i desse Stykki. Daa han saag de, vilde han no vise ait Ovgrep lell. Han rai burti Huvuporten paa Kyrkjegarde aa tok me Armo over de Tvertre’e, som e i desse Porte, klembde aat Føtadn unde Buki paa Gampe, aa lyfte upp baade se sjøl aa Gampen, so han vart jordlaus me alle fire Føto.
Dette e fortalt taa Ola Airiksson Nerhol, aa han hadde sjøl høyrt de taa Gofar sino hono Ola Braiehaga, som va me sjøl i Slagi desse.
Um Gyllenløva. Daa Gyllenløva i 1667 for over Fjelle fraa Harang te Hallingdal aa ut igjøno Dalen, kom han te Tufto i Ustedale, aa der vart han liggjand haim te hono gamle Hølgi Tufto um Notte. Um Morgonen daa han sto upp aa hadde klædt paa se Pløggi sine, gikk han ut te hono Hølgi aa frega ette, kor Kamaren hass va. Han Hølgi svara: „Noko slikt Hus hava ’ki Folki her so langt uppe i Bygdo, for her sita me no rett paa slette Markenn, daa me vilja loyse Broki vaar,“ sa’e han.
Paa ain Gard, som Gyllenløva kom te, vart de tesagt Skjuss fyr hono derifraa. Ain Mann sende daa te ain Gut me slik ai gjøle væn gul Merr, aa so sa’e han ve Guten, at han skulde skjusse Gyllenløva, fyredi han hadde gildast Merre. Daa Guten kom fram i Garden, der Gyllenløva va inne, kom Gyllenløva ut, aa sa’e de ve Guten: „denna Merre vil e hava.“ „Nai“, sa’e Guten, „du fær ho ’ki; e ska skjusse Gyllenløva, e,“ svara han. – Daa Gyllenløva hoyrde, at Guten inki kjende han, sa’e han de: „Aa jau, lat me faa Merre, so ska e giva de aatte Skilling.“ – „Aa ja de e no de sama kaa Fant e skjussa,“ sa’e Guten. So let’n han faa Merre. – Gyllenløva hadde Sylvspora paa Føto, aa Guten vart vare dai. Han skynte væl, kaa dai skulde vera te, aa derme sa’e han te Gyllenløva: „du maa ’ki høgge Merre me dessa Jødno, du har paa Føto, min-
