Bummen. Aksisfantadn komo rjøkandes ut aa gripo den sine Sekken me Følskotningen ti, aa tenkte, no sku me faa uss ai fait Staik som ifjor hjaa Haakonsgarde. Daa dai tømde Sekken aa Følskotningen klass ne paa Golve, vorto dai illhervele sinna. Haakonsgarden sa’e daa: „I Aar sku de faa Føli Sta’en fyr Smør,“’ aa lo dai alle ut. Derme raiste han sin Veg aa hine sto’o atte som Turu slaikt.
Paa ain Offerdag i Aalskyrkjunn offra Haakonsgarden i Lagi me are sine Reppinga, men i Sta’en fyr aa fli Preste Skillingadn ne paa Altare, tok han te aa skaka me Knivslirenn aa sa’e solaise: „Bi no lite, du ska nok faa de, du ska nok faa de. Me’a han sa’e dette gikk han rundt Altare aa glainte stygt paa Presten. Solaise offra Haakonsgarden den Gongi, aa haile Aalmugin te knyselæje.
Paa ait Ting paa Sundre malæta denne Haakonsgarden se paa mange Vis aa drakk aa spelte ait Par Døger over. Tre’a Dagen um Morgonen tok han te svalle um, at han va svolten, aa inginstane va Mat te faa so braadt han vilde. Derme kjøpte han Øl aa Brennevin fyr ain Dalar aa skjenkte Folki i Huse rundt. So fekk han ain, som dai kalla Svaidn ledig, te danse fyr se, aa so ga han Spelemanne ain Dalar; derette sette han se ne paa Paishella sjøl, aa tok upp or Lommunn den tre’a Dalarsetelen, plukka han smaa aa smette han inn i Kjaften sin, aa aat aa svelgde han ne. So sprang han upp taa Paishellunn aa sa’e: „No ha Haakonsgarden drukki upp ain Dalar, dansa burt den are, aa ete upp den tre’a, aa Tremen kome i me, æ e ’ki like svolten enno som fyrr.“
Um Tor Hovland. Daa Slage paa Nørderhou va taagjort, aa Svenskin va noko drepen noko fanga aa noko aavjaga, føngo Nordmennadn Grep i Brennevinstunnudn ette Svensko. Hovlandingen hadde daa sope for djupe Drag or Tunno aa vart myki full, aa rai i Kring aa i Ring ute paa Garde der, aa mo’a se som
