ut i ai stor Moltemyr der aa eta Moltu. Som han daa gikk aa pela Moltu, fekk han sjaa ai stor Bjødnabingse me Unga ette henne koma tevland baint paa se me uppspana Gap. Han tok no Laupe aav ut i ain liten Holme, som va i Myrenn dai, aa paa dessa sto der ai stor Furu. No tok han te tenja i Tudn kringum de Tre’e, aa Bingsa ette hono. Teslutte tok ho te kjekse ette hono paa imsekor Le aat Furunn desse. Aa rett som han daa løp i Ville, tverkasta han se attende aa naadde Tak i ain Framlabb paa kor Si’e aat desse Tre’e, aa derette sette han de aine Knette imot Furuleggi, aa slait aa toygde aa helt, de meste han evlde, so Bingsa inki fekk bruke Kjaften, taa di at han sto baint upp ette Treleggi. Me di sama sette han te aa huge paa hine, som voro paa Støle. Desse komo daa kor me sino Ljaa aa te hogge aa skjera paa Bingsa, aa han Jyrund helt Taki sino, solengi te ho va kola te Dau’a. So va han Jyrund hjølpen den Venda. Fyr dette Take me Bingsunn fekk han se’a Nabne Jyrund Nevasterk.
Um Haakonsgard’en. Ai Gong Haakonsgarden va paa Branes, va han so ukunnig at han kjoyrde fram um Aksisen. Aksisbestyringi tok daa baade Hest aa Lass og kjoyrde paa Raastugu me di aa tok taa hono trettan Pund aa fjortan Merk Smør, so han ingin Gagn fekk taa di mair. Dette hende fyste Markensdagen. I hine Markensdøgo, naar Haakonsgarde’n vart vare Aksisbetjento, kunna han inki a’n Praine gjera dai, anna han kvo ait Stev aat dai som ly’e so:
Aa trettan Pund aa fjortan Merk,
de føngo dai Posekikaradn i sin Sekk.
Men are Veten derette me’a han va paa Utvegi hadde han uttenkt ai a’n Praine aat dai. Paa Kvilingstellunn Noresunde hadde ai Oykje vorte følskoten. Følskotningen tok Haakonsgarden aa hadde i ain fin, Sekk aa la’e paa ain serskild Sle’e fyr ain serskild Hest. Daa han kom solangt som ne aat Bumme paa Branes, huga han aa skraik aa slo paa Hesten aa kjoyrde um
