Gjenta, men Far henna sleppte ’ki Tak, aa hin kunna daa inki saa ho ut. Daa vart han rai aa slo te Manne me ain Vøtt, so han draiv aat Golve, men likevæl helt han Taki sino, aa sa’e: „de sku ’ki raake paa Snysa her.“ De va ’ki a’n en Gjenta, som saag denna Karen, aa ho syntest sjaa, at han va styggt rai, daa han drog te Dynns atte.
Ain Mann hadde vorte so grovt full Joleftan, at han laag ute paa Galde aa vanskipa se paa mange Haatta; huga, banna aa let. Um ait Bil vart de so, at de krudde me Folk i Garde. Han tok daa te aa kyte paa dai aa kalla dai, men daa toko dai han aa kasta me hono att aa fram i Garde, aa teslutte hovo dai han høgt upp i Baitakosten. Han vart daa liggjand aa tumla og bala i Baitenn, aa dai sto’o aa skratta aat hono ai Stund; se’a raiste dai so berre de dura.
I ain Gard va ai gamal Kjering, som laag i Kørlægi, aa ho raakte te aa vera aisemall ain Joleftan. Noko ut paa Kvelden kom ho te sko’a fram i Huse, aa vart daa vare ain hail Dune me fremand Folk, som heldo paa laga se te Mat paa Borde. Ho letst daa inki gaa noko, men laag dorg stil, aa korki svalla te dai ell rørde se vi’ar, for ho hadde Hug te sjaa, koss dai komo te stelle se te Endes. Daa alt va rai’ugt paa Borde, sessa dai se umkring te aa eta, aa rettigt snilt foro dai aat alle. Daa dai hadde ete sitt Nøgje, toko dai se at Ølskaal aa sende sin imyljo, so alle føngo drikke taa dai, aa daa dai voro rai’ug me dessa, søngo dai ain Salme. Se’a kvorvo dai burt, aa Kjeringi saag inki, at Hurde kom upp, korki daa dai komo ell daa dai raiste.
Paa ain Gard i Sudndale hende de ain Joleftan, at ai Gjente vart inntikin te Fylgje me Jolerai’enn. I Kveldskrymslingenn voro alt Gardsfolke samla inne i Stugunn alle hughail aa gla, aa ingin ottast noko Ufriste daa, for alting va fyriaat testelt me Krossa aa Grai’u, som Skikk daa va. Men denne Gongi munte de inki, ly’e de paa di, som ette kjem. Imyljo dai are,
