langt Bil, aa den Hønde, som Kallen helt i, va nomen haile Sumaren ette. Solaise kom han daa attifraa dai, aa daa han fekk sjaa te, va han ve de sama Grindele’e, der Far hass hadde skilst ve han fyr tvau Døger se’a, daa han skulde attaat Gjæslunn sina. Han va no taa desse vorte folkerædd, aa fjaamen te Vets va han me haile Aare ette.
Um ai haugtikin Gjente. I gamle Daga ai Gong vart de inntiki ai liten Gjente fyr noko Folk paa Styrkestad, aa de skulde hendt, me’a dai buførde haimatt taa Langstøle um Hausten. Ho stunda daa so te dai skulde sleppe haimatt, men ho totte de vart for drjugt, fyrr dai vorto rai’uge, so ho sprang berre aa skura paa Far sin, at han maatte skunde se de meste han kunna. Me’a han la’e Klyvjadn paa Hestadn, kom de tvaa Guta, som vilde haimatte, aa me dai skulde ho daa faa Løv te fylgje haimigjøno, te hine naadde dai att. Daa ho hoyrde, at ho fekk Løv te aa fylgje me dai Karo, vart ho so sigin, at ho sprang dansande aa syngjande fram etter Vegi snart fyri aa snart ve Si’a paa dai tvaa Guto, aa de vart inki langt Bile, fyrr dai sino or Augnesyn fyr dai, som voro ette paa Støle. De va ’ki lang Ti’e, fyrr dai me vorto rai’uge, men dai voro ’ki go te naa atte dai, som fyri voro, aa alt dai oygta aa stirde kunna dai inki sjaa korki te Gjentunn ell dai som voro me henne. Endele komo dai paa Haimstølen, men her raaka dai berre paa Gutadn, for Gjenta va inki me, aa helde inki hadde ho vore me paa ai lang Stund. Dai hadde inki set te henne, sa’e dai, se’a dai voro ait noko Stykki haima Langstølen. Daa Far aat Gjentunn fekk hoyre, koss de hadde gingi, eva han se inki lengi, men tok upp Tolekniven aa skar Klyvjadn taa Gampo sine aa tok den aine Gampen aa rai de meste han orka attende fyr aa laite ette henne. Men han kunna inki finne ho atte. Endele funno dai vesle Huva henna hengjand paa ain Kvist i ain Vi’er, aa ain liten Stav liggjand i ait Diki. No skynte dai godt, koss de va tegingi, at
