Ljaa, aa for aat likains me dai, aa no skarst Strjudotten midt i tvo Daildi[1]. „Tak denna du,“ sa’e Tvergen, „so vaaga e dei Slaattarlagi me Haugakalle; men kveta han ell slipe han maa du inki, aa inki skjøtte Høgg korki i Stokk ell Stain,“ sa’e han. Guten vart sigin, vende att paa Stolen, aa batt denne Ljaaen i Orve sit. Te aa prove paa hono, fyrr han tok te høgge i Grase, høgde han fyst te Paisstaine i Stølsbu’enn aa kloyvde han i tvau Stykkju.
Karadn toko daa te aa maisle attpaa are Varpe. Guten tok no te høgge paa, so Stain, Torv aa Tubbu slotto umkring Oyro aat Haugamanne. „Pigge, pigge,“ sa’e han te Gute. „Nai, e slær idag aa pigga imorgo e,“ svara han hono. „Du høgg Ring um Skaar, aa e d–t Blo som ette gaar,“ sa’e Mannen. Teslutte gjorde Guten Rundskaaren umkring se aa hogde Haugamannen tvert aav i baa’u Knjøno. So vart Guten Ainaigar paa Stølo, aa me di e de Ende paa denna Søgu.
Um ain haugtikin Gut. Fyr tjue Aar se’a va de ain Gut or Sudndale, som gjætte i Li’o hjaa ai Mosyste si der, aa so va de daa um Vaaren i Kvitsunnhelgenn han fekk ly’e haimatt te Folki sino. Han kom no dit aa va over tvenne Nætadn der. Som han daa skulde te aa raise atte, fylgde Far hass hono ait Stykki paa Lai’e fram um ain taa Granngordo dairre aa sunnum ait Grindele, der skildest han ve Guten. Paa Tima Far hass hadde skilst ve han, kom der ain Mann te hono, som saag ut som Far hass, aa spurde, kor han vilde aav. Han svara, at han vilde atte Mosyste sina aa gjæte. „Nai de ska du ’ki,“ sa’e han, „kom no aa fylg me, de e bere,“ sa’e han te hono, aa tok han i den aine Hønde. Derme bar de i Vegen over noko store Skoga, aa so fram um noko væne Grasvølla aa burt-
- ↑ Paa sama Haatten røynde Sigurd Favnesbane Eggi paa Sverdet sitt. (Vølsungasaga ed. Bugge Cap. 15, Snorra Edda, Reykjavik Utg. S. 74.)
