e uttalat som i, tenkje fylgje (tenkji fylgji). Han, hono og henne verd i Uttala ofta avstytt til en, ho, o, en og ’n; aat o Ola, hjaa ’n Ragnhild.
Til mogeleg Rettleiding skal eg nemna sume av dei merktlegaste Ordformer.
Dativ brukast jamlegt i avmerkt Form av Namnordi og heve dessa Endingarne: a) Eintal, 1) veikt Mask. fær a og sterkt e og i (det sidste etter g og k); til Fyredømes, Skallin, i Skalla, Hagin, i Haga, aat Gute, paa Haugi, i Benki, 2) veikt Fem fær unn, sterkt enn; i Kyrkjunn, Bygdenn (kyrkjunne, bygðenne); 3) Neutr fær e og i som Mask, i Lagi, unde Taki. b) Dativ Fleirtal endar i alle Kyn paa o.
Fleirtalsendingarne i nom og acc ero, i Mask. og Fem., uavmerkt, a, i og u, (ute i Flaa skal det vera ar ir og ur), og avmerkt, adn, idn og udn, t. F. Uxe, Uxa, Uxadn, Sekk, Sekki, Sekkidn, Gjente, Gjentu, Gjentudn; i sterkt Neutr, naar det er avmerkt, e og i, Vatn, Vøtne, Hus, Huse; veikt Neutr, uavmerkt u og avmerkt udn. t. F. Auga, Augu, Augudn, Eple, Eplu, Epludn.
Min heiter i Dativ Mask. og Neutr. mino (minum, minu), Fem. mina (mina, acc.); samaleides din, sin og hin.
Den, de, i Dativ dai og di, (þeim, þeirre, þi) t. F. i dai Skogi i di Lagi; Fleirtal, dai (þeir), Genitiv, dairre (þeirra). Denne, Dat desse (a), hjaa desse Manne (hjaa manni þessum).
Det spyrjande Pronomen heiter keim og kem (hjaa dei Gamle ogso kveim), Neutr. kaa (ko), (hveim, Dat, og hvat.) Kor, kvar, i Dativ korjo; noko taa korjo Slagi, (hvarju, hvarjum), Dipl. norv.
Nokon heiter ogso ængor, ængon ein og annan, Neutr. ænkort (einhvarr, einhvarn, eitthvart).
Tvaa (tvo) heve serskilde Former fyre Fem. og Neutr. nl. tvat og tvau (tvá, acc; tvær, tvau), soleides ogso baa’e, baa’a, baa’u t. F. baa’e tvaa Gutadn, baa’a tvær Gjentudn, baa’u tvau (Mann og Kjering); i Valdets, bæ’i tvau (bæði tvau). tryaa, Neutr. try, (þrjá, acc; þrju).
I di eg gjeve Boki fraa meg, lyt eg takka dei, som hava
