aa eta samdjup te over meli’es ne’aat Vatne. Der tek de aine te bi grunnar, aa teslutte ser ain inki mair te di Dalføre. Desse tvaa Daladn skulde koma te i gamle Daga ve di, at ai Gygr kom kjoyrand me ain ovstor Bukk, aa Daladn era daa Mai’spørudn ette Sle’a henna. Sle’en hadde gingi ait Stykki paa dai aine Mai’e, aa difyre vart den aine Maidde djupare ell hi. Daa ho kom meli’es, brast Mai’en, aa solaise fekk ho inki Skjuss lenger. Ho vardt taa so sinna, at ho rende paa Bukken aa slait han or Raiskape, aa sette te aa sløngde han tvert over Krø’ren aa baint burt i Bukkedalsberge, som de no kallast. Der syne de Faiteskvetta enno, naar Fjorden e liten. Aa se’a maatte ho gaa te Fots sø te ette Fjorde, aa ain ser enno, at ho sit i ait Berg tett norda Ørgenviki. For Jutullen, som sto att uppaa Brøte aa saag, koss ho kjøyrde i Stykkju Sle’en aa for aat me Bukki, vart sinna aa gjorde ho te Stain radt. Andlete syne se utigjøno Berge enno, aa e so stort aa blaat i Dæme me slik gild Nase aa stor Kjaft aa Pannelin paa Enne sino. Jutullen staig daa fraa Lindelibrøte te Norefjell. So myki han hadde støgga der, høyrde han Omen taa Kyrkjeklukko i Olberg, aa daa vart han endaa mair sinna aa tok te langsløngje Staina ette Olbergskyrkjunn. Den aine ligg ve Noresunde i Staingrjøte paa Krø’re, aa han ha stor Liku te ai Kyrkje.
Han hev paa se jamt, naar han hoyre Olbergsklukkudn.
