taa di, alt de ho levde se’a. De va ingin Augevitne paa dette, anna ell ho Gro saag ho Aase koma attende ovate Volle aa ifraa Bu’enn i tanende Sprang, aa daa ho kom innat ain Staingard, hyfste ho berre upp Stakken litevætta fraa Foto sine aa slette se over Garden so lett som ai Gjait. Garden va tvær Alni høg.
Um Mette-Elling. I Ufre’enn me Sverike 1788 va de tryaa Syni aat dai gamle Villando me, som aitte Elling alle. Elling Ellingsson va den støste aa sterkaste. Mor hass va ait Nordmannkvendfolk som aitte Mette, aa difyr vart han kalla Mette-Elling. Fyrr han vart skrivin, møtte han ain høg Ofser i Gølsvikbrekkunn, som aitte Lossius. Lossius ropte han Elling or Vegi. Elling hadde tvaa Gampa me tunge Løss aa kunna ki koma or Vegi. Lossius slo te hono, aa Elling sa’e daa: „slær du mair, so slær e atte.“ Lossius slo te hono atte, aa so svarpa Elling te Lossius, so at han stupte ne me Sle’a. Daa Elling se’a vart skrivin, maatte han springe Spaisrote paa Tannbergmoe, fyrdi han slo Lossius. Der va de daa kome myki Kvendfolk aa væne me fyr aa sjaa. Daa han Elling hadde gingi gjøno Sylateradn tolvte aa sidste Gongi, snudde han se imot Kvendfolko aa sa’e: „Aa kanski e lyt gaa igjono Herkehorgi ai Vende te, so dai faa sjaa de alle dessa væne Fyrkjudn, som era her idag.“ So gjorde han nokle Rundkast imot dai, fyr aa vise at han inki matte Slagi. – Ho Mette Mor hass va me paa Tannbergmoe aa kjøpte ai Tunne Brennevin aa skjenkte Sylatero, at dai skulde live paa Slagi paa han Elling.
Elling aa Systkinbaadne hass, som kallast Kari-Elling, foro me noko Handelsgrai’e i Vestbygdo her burtafyr Hallingdal. Me’a dai vanka hit aa dit i Gørdo der, komo dai inn paa ai Stelle, aa der føngo dai Lov taa Kjeringenn aa taka ne ai Panne te aa staikje se Kjøt, som dai hadde me te Niste i Skreppunn sina. Daa dette va gjort, sette dai se te eta baae desse Karadn. Mannen, som fyrr hadde vore burte, kom daa haimatte
