Tuftebrune burt i Tufteli’e ette Buskape sino, aa fekk snudt han aa drivi han attende sama Vegen, som han va komen, men no gikk de tvert over Jorde paa Tufto, aa der ga ho Krytyre Stundi te baite se væl. So rai ho fram aat Stuguglase, staig taa Heste, aa størte Baisle paa Salbrugdnnn aa mana Mannen ut. Han hugast inki aa koma. Daa tok Kjeringi te aa gjera Rundkast so høgt aa stødt som den beste Kar, aa mana endaa Mannen ut te se fyr Umakin sin me Bølingen henna. Han eva se væl men torde ’ki hækje se ut te henne. „Daa eg saag,“ hadde han se’a sagt, „at ho gjorde Hadlingkast som den beste Kar, aa ho hadde Tjukkleggir som ein vælvaxin Mann, so hugast inki eg ut; eg ottast fyre eit Steinkast i Hove, naar eg hadde luta meg ut igjøno Dydne.“ – Me’a ho gjorde Rundkaste, slo ho Hendadn Um Stakkadn sine, so inki ufolkele viste se. – Daa ho naadde paa Stølen me Buskape sino attende, sa’e ho te Grannkjeringenn sina: „No æ e daa komen att me Kydno mine, Gro, aa e saag inki noko te hono Asle lell; han helt se innastokkis daa ho Aase kom. Aa inki trur e Kydn li’o Nau helde; de gikk inki so fort uppover Jordo, som han hadde maint. Han vesle Tollaiv kunne væl togne aa trutne, so han kunne jabna paa Saki sainare; me Kvendfolk kunna inki taka uss te noko slikt, som du vait, Gro.“ – Men me desse vart de haile utjabna paa baa’a Le’o, so de inki vart noko Søkjemaal sea.
Ai taa Grannkøno henna paa Støle va so openskaa taa se, at ho hadde sagt uti Være ve Folk, „de va te Hoves aat henne Aase, at ho fekk bry se lite ette Bølingi sino; ho e stri te vilja vidke se ut i Baito.“ Dette va kome attfyr ho Aase, aa ho hadde endaa ’ki kome rettigt te blidke se taa Laupe, ho fekk ette Bølingi sino. Ho tok daa te vraiskast paa nyo aa gikk aat Bu’enn te Kjeringenn desse. Ho graip ho aa kruste ho unde se paa Bu’atufte, aa tok so Vaktekrakken aa ga henne ain Svarp paa den aine Mjærme, so ho fekk Mjærmhelte
