men Bukken va kvorven burt, so han tvelte, at Ailiv hadde gjort hono ai Praine. Daa han kom inn at, gikk Ailiv ne i Kjellaren ette ain Bolle te me Øl aat hono, aa daa han sende hono Ølbollin, sa’e han: „Dette ska du faa fyr Bukken din, som du hadde i Hesterovunn, aa vil du ha mair, naar du ha drukki, ska du faa taa desse,“ aa derme helt han fram Neven. Ailiv va ain stor sterk Kar, aa Annfinnssæten tok te aa ottast, at han kunna gripe te hono, aa vilde te aa orsaka se fyre di, han hadde fare so uvitugt aat me hino Manne. Ailiv let han vita, at dersom han inki ifraa den Ti’e vilde fara arelaine aat, so skulde dai no gjera de av der, aa daa han inki fekk noko Svar, graip han te hono, aa snudde upp ne paa hono so at Føtadn svara imot Møningsaasi aa Skallin imot Golve. Daa tok Anfinnssæten te aa be’a fyre se. Ailiv svara: „Ant-ell ska du idag gjera ait ølvorele Løve paa at du inki vil fara so fram mair, ell aa ska e lata de veta, at du inki vera nokon Kungi i Hove, men at ængon ska tora taka att me de;“ aa me di sama graip han te hono, aa sette han baint imot Paishellunn, so at Anfinnssæten trudde, at Ryggen va broten. Der laag han paa Golve, te Ailiv lyfte han upp, aa bar han ut aa sette han paa Hesten. Se’a fylgde Ailiv han te Annfinnssæt aa der skildest dai.
Paa Øvrestøle vesta Villand helt de te ai Kjering, som aitte Guri Narvesdøtte, aa hona vilde Annfinnssæten hava te aa skjera fyr se aigong han vai i Bait fyr Skurukjering. Han kom burt paa Stølen aa va ill, aa vilde truge ho te fylgje se. Ho tok daa te aa skjølve taa Ræddhug, aa sa’e, at ho inki va hono noko skuldig aa difyr inki vilde hefte se me aa fylgje. So fata han ho i Hædna aa’ drog ho ette Fletto ne aat Aa’nn; der batt han ait Raip umkring Live paa henne, aa festa de i Bukgjurdsle paa Heste. Han sette se uppaa me sin Svolk i Høndenn aa skrappa paa Hesten, som maatte va over den store Aane aa draga Kjeringi
