Ette som ein kan skjøne, ha han Eistin ikje ervt minst ’taa
Konstnar-Evnom aat Bestefare og ha han ikje vorte blinn, kan de
godt tenkjast, at han vilde ha drivi de langt paa ei hell annor
Lei’; han va ein støare Kar me meire Framferd i, hell mange
taa di hine Brørom sine. Eitt og anna tok han se forr me, som
synte at de sat eit „Langrust-Hugu“ paa ’om; han gjorde ny
Ogo-paa-Bott[1] i Fela si og de va saa godt gjort, at de va Oraa
og sjaa, at Bott’n va paa-att-gjord. Ei Bas-Vinde gjorde han
ou saa han spann Kopar-Traa paa Bas-Strengjinn sine sjøl.
Eingong tok han se forr, aa gjera ei Demme paa Bekkje-Kvenne
i Lia-Bekkje og ho va slik, at ho stengde Vatne av ’taa se sjøl naar
Kvenn-Teina vart tom. Han Eistin Li’n dø i 1850.
Di hine Lia-Gutann va ou hendoge Folk, men ingen ’taa døm merkte se ut saales, som han Ellan og han Lars. Han Gottorm skulde vera glup Sme men han dreiv de ikje meir hell te eigje Bruk; paa Fela leet han ou, naar han vilde, men de va berre me Nø’ aa faa han te aa laate ein Leik. Han Tord tok att Børs-Smi’e ette Fare, men han ha ikje nettup Ord for, aa vera nugun overlag go Børs-Sme. Men te aa smi’e Ljaa va han namnspord, og Ljaa-Gjerde[2] hans ha vore hulde for den fellnaste, som enno ha funnest. Han Hans va ein Mestar te aa laate paa Munnhorpe og han va namnspord for de. Alle ’taa desse Langrust-Ækten ha naagaa Konstnar-Evne i se, den eine Ækt-Le’en ette di andre; de lout vera godt To i honom Gamel-Per, som ho rota se fraa.
Han Per Veggjem, Maalar’n som han stødt va kalla, va upp-alin paa Austrem i Sjaardale men gjifta se aat Systugun-
