hass toko te lo’o aat hono aa sa’e de: „du held’e Bryllaup aat de sjøl du, de kjem’e væl te bli Katta som faar sita i Hægsæte i Sta’en for Bru“. „Aa ja“, sa’e Brugomen, „Bru’e kjem’e væl enno fyrr de bli Kvelden“. Drikke fingo dai so myki dai hadde Hug paa, men no lai de so langt paa Dag, at dai skulde te Bords aa faa Mat. Kjømaistaren sette Folke innaat Borde solaise som i ait anna Bryllaup, fysst Brumennadn aa so Brusvainadn paa Krakken framafør Borde ifraa di Hægsæte, som Brugomen skulde sita i, aa so Brukjeringadn aa si’a Brupikudn i Benken ovafor Borde ifraa di Hægsæte som Bru’e skulde sita i. Dai toko te aa eta aa hadde alt drokke Samkvæmsskaal, men ingi Bru kom. No tok de te aa vart myrkt, aa Folke sa’e de: „ja nær ho inki e komi no, so kjem’e ho ’ki i Dag“. „Jau“, sa’e Brugomen, „ho kjem’e, aa de bli ’ki held lengi te“. Aa me di sama vart de ain Dur so at Stoga skolv. Bryllaupsfolke vorto rædde, men Brugomen sa’e de: „de faa ’ki ottast; de kjem”e fælare Dur enno“. Aa trast vart de ain endaa sterkare Dur, so at Glasrutudn skolvo i Stogunn. Daa vorto dai forfælde alle samne, men Brugomen ba dai vera role, „fyrr de bli enno ain sterkare Dur fyrr ho kjem’e“. Me di sama tok de te aa dure so omogele, at Stoga ristest aa Maten aa Skaalidn rulla ne taa Borde. Folke vorto so forfælde, at dai sette framatt ifraa Borde aa hadde vilja take Sprange paa Døre taa di dai trudde, at de hadde vore sidst i Verd’n. Men trast sprang Døre upp, aa daa kom ho inn fere hona aa bæ’a Systadn hennar fylgde henne, aa finare Kvendfolk hadde dai alder set. Derme gjekk ho te Brugome sino aa ba
