svalle ve han aa sa’e de: „koss ber’e de te, at du no alder garta ai Grand ve me; hugsa du ’ki ko venle du ha garta te me fyrr? Ha du vorte lai’e me si’a den Ti?“ Men alder svara han mair ell Veggen. Ho gret aa bar se ille for hono, men de munte inki.
Are Kvelden sa’e Gygre, at ho vilde hava Gullsnelda aat Jamfrjugunn. „Ja“, sa’e ho, „ess e faar sova hjaa Kjæraste dino i Natt“. Gygre lovde henne de. Um Kvelden, daa Riddaren kom atte aa hadde kasta taa se Bjødnahamen, so fekk han som han va vand’e ve Mat te Kvelds aa so ain Sovarsup, aa den va taa di sama som han hadde faatt fyrr; de va Kvaldrykk. Aa so vart de me hono som de va fysste Kvelden, han hugsa se inki, aa alt de som Jamfrjuga sa’e ve han, vart te inkis.
Men Gygre hadde take inn i Berge ain liten Gut som skulde vera Tenar aat Riddare kor Kveld, nær han kom att, aa kor Morgo fyrr han raiste te Skogs att. Han laag i sama Rome som desse tvau, aa solais hoyrde han alt som Jamfrjuga sa’e, aa de fortelde han Riddare are Morgonen. Riddaren tenkte daa, at han skulde sjaa te aa taka se vare før dessa Sovarsupe.
Trea Dagen sa’e Gygre, at ho vilde faa taa Jamfrjugunn de Gullhespetree ho hadde. „Ja“, sa’e Jamfrjuga, „ess e faar Lov te aa liggje hjaa Kjæraste dino i Natt“. „Jau“, sa’e Gygre, „de ska du gjedne saa“. – Um Kvelden kom Riddaren atte aa kasta taa se Bjødnahamen for stendigt, aa daa va han so gla’e aa fegjen før han skulde sleppe ha han paa se oftare, at han dansa aa vart ai Gøng te so snill’e som han hadde vore fyrr um Kveldadn. No
