aa der gjengo dai inn. Dai vorto vare Kistunn, som hekk uppunde Take aa hadde ho ne aa vilde sjaa ko som va ti henne. Daa Kungen fekk sjaa ko fin’e ho va, som laag i Kistunn, vart han so sæl’e taa henne, at han tok ho me se aat Kungsgarde sino, aa sette Kista inn i Sengjekleven sin. Han va Ekkjemann maa veta, aa so tytte han de va Moro aa sjaa paa denne fine Jamfrjuga imyljo att. Daa Riddar Veivan kom att um Kvelden aa saag at Kista aa Kjærasten va aavstoli, vart han oversle sorgfull, aa han visste inki ko han skulde gjera.
De høvde so, at Kungen i Rusland fekk Ofre me Proyse, aa so laut han sjøl vera me Stridshere. Han hadde ai ainbenn Døtte, aa henne gav han aa gjoyme alle Lykladn sine, daa han raiste, undtaken Klevelykillen; den tok han me se, aa so forsigla han Døre, aa de sto me Bokstava i Sigle: den som bryt’e upp denne Døre me’a e er burte ska misse sitt Liv. So raiste han aa va burte ait Aar, men han skraiv haimatt te Døtte sinne attimyljo, aa kor Gøng ba han, at ho skulde taka væl Vare paa Klevedørenn, at ingin skulde koma inn der. Endele daa tvau Aar voro te Endis, vart de halde ait Slag imyljo desse tvo Kungo, men Russen vann, aa trast skraiv han te Døtte sinne, at han hadde vønne Slage, aa daa skulde ho vænte hono haimatt um ain Maana. Kungsdøtte tenkte ve se sjøl: de vore daa morosamt aa veta ko som e i Sængjekleva; e faar vaage me te aa brjøte upp Døre likevæl. De gjorde ho, aa daa ho kom inn, va Kista de fysste ho vart vare. Ho tok Loke taa Kistunn aa fekk sjaa Jamfrjuga aa vart forundra, daa ho saag ko væn’e ho va. Men so vart ho vare
