Side:J. E. Nielsen - Gamla segner fraa Valdres.djvu/5

Um Jolesvaina.

Jolesvainadn era ait Slags Haugafolk aa kallast so, taa di at dai berre era ute aa ferdast i Jolo. Tett ve Prestgarden i Vang ligg’e de ain stor’e Gard me mange Bønda paa, som aite Ellingbø, aa unde dai aine Garde e de ain Plass, som dai ifraa gomol’e Ti ha kalla Stille. Det budde før noko Aar si’a ain Mann, som aitte Lars, aa han va ain stor’e Maisterspelemann. Foreldro hass hadde fyrr butt paa ain Plass, som aite Krosshaug, aa ifraa dai Ti’enn kalla dai denne Spelemannen Krosshaugen. De hende daa ai Gong, at han vart liggjand sjuk’e i ai Sott ai Jolehelg. Fjordedags Kvelden hadde han besna noko, aa daa fekk han hoyre, at de kom ain hail’e Hop ri’ande; dai stana aa stigo taa ute, aa han hoyrde dai skraala te ina’n aa bønda Øykidn sine; han hoyrde, de skramla i Skramlgrimo aa i Milebaislo. Trast kom de inn full’e Stoga te hono me Kara aa Kvendfolk, aa imyljo dai va de ain Spelemann, som har Felehuse paa Rygge, aa de sette han paa Borde. So tok han ain liten Lykill upp or Fikkunn sinne, læste upp Felehuse aa tok upp Fela