di ho grisla over de kor Gong ho pynta de ell la’e de ifraa se. Ho va der væl aatte Daga, so at ho raiste ’ki derifraa att fyrr hin Laurdagen ve Dugurdsbil. Den Dagen ho skulde raise sa’e den gamle Haugakjeringe ve ho: „i Dag maa du inki grisle paa Ungin, ell aa era me ’ki go te taka i han“; aa de gjorde ho ’ki held um Morgonen daa ho la’e han ifraa se. Daa Ungin vakna atte, tok den gamle Kjeringe han upp aa pynta han aa visste ’ki ko best ho skulde stelle me hono, aa likeso umhyggjele va baade ho aa Mannen for henne. Ho hadde væl vorte der lenger, men so tok Døtte hennar te aa besne noko lite, so ho kunna gaa uppe att stundo, aa so raiste Mor hennar den Dagen. Mannen sa’e daa ve ho: „era me lage te faa flaire Bødn, so lyt e koma ette de att; men alais ser du væl inki uss mair“. Daa ho raiste, fekk ho manga aa stora Gaavo hjaa dai me Kjøt aa Flesk aa are Matvaro, slikt ho orka bera, men daa ho skulde ut, va de der som arestane hjaa Haugafolk, at dai heta ait Jødnstykki te de vart raudt, aa kasta de ut igjøno Døre ette henne, aa me di sama ho kom ut, saag ho ingin Ting.
Ho va ofto uppe ve de vesle Berge si’a aa klakka paa, men ho saag ell hoyrde inki mair te dai, anna Døtte hennar kom te henne ai Gong nøkkor Aar derette aa garta te henne aa fortelde, at ho levde væl, men ho fekk inki flaire Bødn. „Um du kjem’e paa Stølen“, sa’e ho, „so maa du ’ki klakke paa hjaa uss oftare, taa han bli fo rædd’e vesle Guten min, aa du slepp’e ’ki inn kor so va“.
