so slo han ait Slag for kor Unge. „Ko mange Guta e de taa dai?“ so slo han ait Slag før kor Gut, aa va de ingin Gut, so slo han inki. Nær ait Kvendfolk va fremmele, aa nokon vilde spyrja hono, ko ho gjekk me, so slo han tvau Slag, um de va Gut, aa va de Gjente, slo han berre ait Slag. Men de glapp alder, anna ell de vart so som han hadde sagt. Gamle Major Bekk, som va Kaptin i dai Ti’enn, va hjaa hono aa spurde um Ofre’en, men han sa’e hono so graidt, koss de gjekk, at de alder glapp de minnste. Va de ængon, som hadde Hug te aa fraiste han aa vilde narrast ve han aa sa’e, at de inki va sannt, som han spaadde, daa vart han so sinna, at han slo ne i Ste’e sitt, so at Jorde skolv. De va helles fælt gale aa fraiste han slikt, før han vart so sinna daa, at han alder svara dai, fyrr de kom ængon a’n aa spurde um are Ting. Men han aa han Tollaiv heldo paa aa voro Ovene, aa Ovenskapen voks endaa maire ve de, at han Tollaiv uvarand hadde kasta aav Lære paa Son aat Sme’e ve aa slengje ifraa se noko Tyrirota. Ifraa dai Ti’enn vart de endaa mair orole der, ell de hadde vore fyrr. Sme’en synte se for hono Tollaiv daa aa sa’e hono, ko han hadde gjort, aa han lovde hono de, at esse han inki vilde flyta Stoga si, so vilde han sjøl rive ho ne. Aa de va ain Dag, at han raiv ne Hylludn, so Mjølkesputeren sto ikring Huse, aa so raiv han ne aa slo sundt alt som fannst i Huse. Men de munte inki, han Tollaiv vilde inki flyta. Han Tollaiv Svænes, som va Husbonden aat desse Manne, gjekk ogso sta aa spurde Sme’e: „staar Stoga de te Mains, so slaa skile hundre Slag, aa staar ho inki te Mains so
