78 Krok-K— Ein ktyp ikkje der, som ein kann ganga bein. i Det kryp at myket i sagett Solskin. Ktsk. Det krøkjer seg til Krok, som Krok skal vera. (B3ld.). El. Det lagar seg til Krok o. s. v. (F. Ex- s’lll —tCtt). D’er ingen Krok aat Erter-Aakren. so: um gaat sICtuc din om soaet om er at fmde). Smaal. (Wilse). Mange Krokar gjera lange Vegar. (S. Ror). Ktspp. Ktoppen tenar, og Kroppen teerer. to— den kan for- tjene me et, men den forteeter ogsaa lllsskt); Ber eg Hroppen, so ber eg Krykkjorna med.(6sent1ia om at dette en vankyr Person,. Ktoss. Krossen um Krakken er maata Barnlyd. (o— Fiv- Bsrn omkting Stolen er ea vasselig Faneilie). Bald. (Segnet lV, u0). Ktnbloa. Hug Krubba og liten Hest vil ikkje hova. — Krnbbc: skal ikkje vera hsgre en Hesten. Naar Krnbba er tom, so bitast Hestarne. Ktnlla. Naar den eine Krukka stoyter den andte, so brotna dei baada. Krukka gjeng so lenge til Kjelda, at ho kjem eingong havlaus heim. (Roget fkcmmcdt. S. oyttc). ktøkja. Ein skal ikkje krolja seg meir en so, at ein kann retta seg 1tppatter. “ Det skal tidlege krøkjast, som god Krok skal verda. (Ited). Ku (Kyr). Den som heve Kn, han fær vel Klave. Det verd ingen Ku av ein uppeten Kalv. Ei stor Ku treng ein stor Baas. Kollutt Ku fekk ikkje Horn (at ho ikkje skulde stanga). Tel.—Vaar Herre gav ikkje kollute KyrHorn. (Berg). — D’er godt, at stangvise Kyr er kollutte. (Nordl.). Sknlde kollntt Ku hava Horn, so var det Baade aa vera Kalv. Trondh. (Selbu). Den kollutte Kui skulde aldri stanga den hornntte. D’er ill Ku, som stangar Kalven sin. Som Kui gjeng syre, kjem Kalven etter. Gamle-Kui heve og voret Kalv.
