kjcr-klaar 73 ’eet. Kjoert maa vika, naar kjcerare kjem. an maa kjært lata, som kjært vil hava. (Skal ein faa nokot godt, so lyt ein giva nokot godt). Det som er kja3rt, er alltid vaent. — Kjaerlegt Anga ser inkje Lyte. osfas— Kjcerlegt Auga ser inkje aafaatt. (Ia-!d.). “ Kjætleike. Det verd ingen Kjaerleike utan Kjendskap. sJ Stedet or,cKjcerleike“ lvrn„ges oftest en ny For1n: lkjarlegheit.) Gamall l’öjcrrleike —kve1kIer seg uppatter. Ogsaa Gamall Kja3rleike rustar ikkje. eTydm. Kja:rleiken løyner mange Lyte. (El. ser inkje Lyte). Kja2rleiken kjenner ingi Møda. — Kjcerleiken er lika varm i Fillor som i fagre Klcede. — Kjcerleiken kann bu i eit Kot som i eit Slot. (Ena. I—ove livss in oottzsgu ss vell ss in com-ts). Kjaerleiken varer, —um ikkje Vaenleiken varer. Kjaerleiken ser ikkje alltid etter Vaenleiken. (Jt— det tvdFte- i“3s’5..k”:.—”t„ZI.k;“zk,ß.3’k 7kk“3’—i-.t: I.“Z.t .t”l3.tI.“’:: .’Z”7T’3.Z:k.t3?”““”’“”“ “!“”’ Kjnt. Den som koyper Kjst, fær taka Beini med. D’er Kjøtet, som gjerer Folen fager. (If— Klaede). Den Hunden, som aat Kjøtet, kann eta Beini med. klaga. D’er ikkje aa klaga yver heilt Skinn. El. klaga yver heilt Hovud. (Wilse). Ein skal ikkje klaga ufengen Skade. (Mandal). D’er faafengt aa klaga syre Hunden “og segja: Bikkja beit meg. (Berg.). Det klagar kvar si Kvida. — D’er alle Dagar einkvar som kla“gar. „ Der ingen klagar, er ingi Sak. Klave. Ein fær vel Klave, naar ein fyrst heve Ku. (I Stjemtsises ogiaa: Heve eg Klave, so fær eg vel Ku). klaa. D’er ikkje verdt aa klaa, der det ikkje klaejar. D’er seint aa klaa, naar Neglerne er burte. klaar. Klaart og kaldt er trygga„ste Vedret. Klaart i Nord gjerer varm Sol; klaart i Sud gjerer vaat Fud; klaart i Vest er alltid best. (Fra Tel.). ” C j,
