illa-Js 67 Det som ikkje er nokot illt i, er helder ikkje nokot ljott i. — (o: Det som ikke er ondt, er heller ikke noget stygt; hvad det ikke stader, etingen Skam). Hull. Ssguil’ 84). Han er illt rced, som illt gjerer. Den som illt gjerer, heve illt aa venta. Det ser illa, som illa er umskøhtt. ser sjeldan so illa, at ein ei kunde fara verre. Den som illa skal sara, skal sjølv hjelpa til. Jll:: gjort er snaraste spurt.’ ’ Illa gjort er vondt, og ikkje angrat er verre. Jlla bundet heng illa i Hov- Det som er illa upplagt, kjem illa til Ende. ittgeu. Der ingen er, kann ingen svara. Der ingen er inne, kjem ingen ut. Der ingen set seg ned, stend ingen uppatter. (Vald.). Ingen kann inkje, og ingen kann alt. — D’er ingen Mann, som allting kann. itrkje. Av inkje kjem inkje. (El. ingen Ting). Med inkje kjem ein ingen Veg. Fyre inkje si-er ein inkje; (syre nokot fær ein nokot). D’er ikkje syre inkje, at gamle Hunden gøyr. D’er ikkje fyrr inkje, at Bytta lek. (Der er Hol i). D’er betre aa saa inkje en saa nokot illt. Der inkje er, ein inkje scer. El. — kann ein inkje taka. — Der inkje er, heve Keiseren tapt sin Rett. (Tydsk). Jnkje er godt i Augat, men ikkje godtiMunnen. (Augat vil aldri heve nokot i seg; det er ikkje so med Munnen). Jnkje er verre en brend Ost. (Vald.). Inkjevetta er vel litet. (Bald.). itm. Der eg ikkje slepv inn, der slepp eg ganga nt. Der ein ikkje kjem inn, der verd ein ikkje utkastad. Han slepp vel inn, som heve nokot godt aa bera, Js. Den som bur paa Is, kann snart saa flytja. Ein skal ikkje rosa Isen, fyrr ein er hver komen. Det lyt clUkVut’ btjOtl1 JseU. (O: Der maa fyrst verre nogen, som rydder Beien). „ „ Isvegen er alltid drjug. (—“: lcensete end den synes). — 5 illa. Ein -—j
