’l 62 hOpPc-Hltb Der det er ein Hop, maa det vera ein Kop. (—0vor det er er Hob, er der gjerne en tosse il-lsndt). Gbr. Det lyt vera t Hop, som i Hop er komet. Det kjem ikkje i Hop, fyrr det er likt. (Berg.). Hope-Eigni verd osta til Harm. Hope-Hiti verd alltid for liti. (3:Fae1les Fotraa.d dit gjsme blive for knavt). „ hoppa. Ein skal ikkje hoppa høgre, en Staven rekk. (J Berg. Stist: byksa høgre). „ i Den som gjeng hoppande ut, kann lett koma haltande heim. Hotn. Store Horn maa hava ein sterk Haus. Naar Horni er av, er det seint aa stanga. Hov, n. Hov er alltid hollaste. (Maatelege er best). Hovet er vandt aa hitta. (= Rette Maaten er vand aa rauka). Isl.: Höt’ er va.ndI1itt. Hov1nann. Ill Hovmann verd sjeldan god Fut. Vegen- 228, med Forklaring „En arrig Tjener l-liver sjeld.en god —derre“. Hotmd (o’). Den som heve Hovud, fær alltid Hatt. D’er mangt eit godt Hovud under gamall Hatt. Det kann standa godt Hovud paa ein— veit Rygg. . So mange Hovnd, so mange Hnglag. lCl. med et um otd— —- so mange Stnn). D’er bandt aa faa alle Hovud under ein Hatt Store Hovnd turva store Hattar. Naar Hovudet er burte, er Bnlen til inkjes. Naar Hovudet verkjer, so verkja Limerne med. D’er betre aa ganga til Hovudet en til Halen. (Ftanklia- Bedre„ at henvende til Høvdinsen end til hans Tjenere). „ Det ein ikkje h.3ve i Hovudet, fær ein hava t“Fotom. (S. Hans). D’er illt aa slaa Hovudet mot Steinen. min at forlsae det umuli e, el. fkyrte sig i Fordcervels22 Naar Hovudet er hetlt, er C—kurva gløymd. (Mandal). Hovudlans Her kann illa strida. (Efter det gam1c— llls dc-—t henda- lausS her-t). Hnd. Den som misser Hndi, kann giva Halen atpaa. Ein skal ikkje selja Hndi av Bjørnen, fyrr han er fan- gad. (El. skoten). Er det knapt aa liva paa ei Hud, so verd det verre paa ein Fetling. (om Udstykning af Iotd). Ndm.
