36 Ftcd — ftist Fram og tilbaka er lika langt. Han kjem vel fram, som koyrer i Make. (Berg). Han kjem fram, som høglege ser. (:s— som fara mag-1ig). „Han kjem’e fram, saa i Hogdo fær’e“. (Jæd.). Ftcd. Den som kan hava Fred, skal ikkje vekkja Ufred- Den som Fred vil njota, skal ikkje Freden brjota. Den som ikkje vil halda Fred, fær hava Ufred. Det ’raader ingen fyre Freden aaleine. Ein fær ikkje lenger Fred, en Grannen vil. D’er best aa goyma Freden, medan ein heve honom. — D’er betre aa goyma Fred en gjera Fred. fteista. Den som litet freistar, han litet veit. Ein lyt myket sreista fyre Foda si Skuld. Freistat er ikkje fnllgjort. Liten Freistnad gjerer liten Framgang. Ftende. D’er Skil paa Frendar og framandt Folk. D’er godt hava Frendar; d’er betre hava Viner. D’er vondt vera frendelaus, og verre vinarlaus. Fatige Frendar faa liten Vyrdnad. . ftetta (ee). Ein fretter mangt, um ein ikkje ferdast langt. D’er litet, som ikkje skal frettast. (S. spyrja). Sidste Frettnaden er sannaste. fti. Han er ikkje sri, som fast er. D’er ingen so fri, at han fær gjera alt han lyster. “ D’er betre vera sri i framand Stad, en Træl paa Heim- staden. sria. D’er lett aa fria, naar ein veit, ein er velkomen. Den som friar til Pengar, spyrr ikkje etter Aldren. Friaren skal spyrja Øyrom meir en Augom. (Han skal høyra etter, kvat andre Folk segja). Fridd. Sumt skal vera til Fridd og Heider, sumt syre rot o Veder. Sdm. (eftct S. eiatfiots Optegu.) med Riim i Bg Hs Sv2150 M sklhavesomtfo Hld F“ S t O ut. o .,: alt u t s O slt, Kom f3r Kulb og VK. Ein Kloeder). g ftisk. Friske Folk turva ingen Læk.jar.
