Dag. Det kjem Dag, um ikkje Folk er uppe.
Det kjem Dag, um ikkje Hanen gjel. El. —um Hanen
heve gløymt aa gala.
Ein god Dag kjem aldri for seint. Nordl.
Det er Dag, som duger. Berg. (ɔ: Det gjælder om at træffe den beleilige Tid; ogsaa: Der vil vel engang blive Leilighed; man faar bie).
Det heve alle seet sin fyrste Dag, og ingen sin sidste.
Det grevst ein Dag um Senn. Sdm. (Egentlig: Det graver sig fremad lidt for hver Dag; man slaar sig igjennem den ene Dag efter den anden).
Lat kvar Dag hava si Sorg.
D’er kvar Dag Etardag, men ikkje kvar Dag Fiskardag.
D’er ikkje kvar Dag Baksterdag.
D’er ikkje kvar Dag Kvitsundag. (Daa Folk hava beste Klædi paa seg). — Saaledes ogsaa: D’er ikkje kvar Dag Jolastan, og fl.
Ein Dag um Vaaren gjerer ei Vika um Hausten. El.
Ein Dag i Saanaden gjerer ei Vika i Skurden. (S.
Helgarmun).
Gode Dagar er alle Manns Ynskje.
Gode Dagar era dyre. El. —kosta myket
Han fær ikkje hava gode Dagar, som skal Pengar draga. Berg.
Gode Dagar giva kaatt Kjøt. — Jf. Det vil ein sterk
Rygg til aa bera gode Dagar.
Den Dagen, som er gjengen, verd aldri atterfengen.
Dagen gjeng lika fort, um d’er myket elder litet gjort.
Dagen er lang aat dei late, og kort aat dei kvate. Vald.
Dagen er aldri so lang, det ei kjem eingong Kvelden.
Naar Dagen kjem, so kjem det Raad.
Den eine Dagen lærer den andre.
Ein fær taka Dagen, som han kjem.
Ein skal ikkje rosa Dagen, fyrr Kvelden er komen.
Dagarne er mange, og Maali er fleire.
Dagarne lengjast, og Magarne svengjast. (Lengre Dagar krevja meir Mat).
- lengjest, og Vetteren strengjest. — (Jf. Wer-
