Aaret heve ei stor Vomb. (Det krev myken Mat).
Aaret er langt, og Maali er mange.
Det som Aaret krev, er visst, og det som det giv, er uvisst.
Aas. Der er ikkje Aasar under Isen. (D’er ikkje so
trygt som aa ganga paa eit Golv).
Aata. Der Aata er, vilja Ørnarne sankast.
Aatvik. Eit litet Aatvik gjerer det andre salt. (ɔ: Billighed gjengjældes med Billighed). Tel.
baka. D’er leidt aa berre baka og ikkje smaka.
Det ein sjølv bakar, er det som best smakar.
D’er alle bakade av same Knoda. (ɔ: Vi ere alle skabte af samme Stof). Berg.
D’er ikkje verdt aa giva Bakarbarnet Braud.
Bakstersnakk og Baatesnakk skal ingen Mann søra. (ɔ: Man
skal ikke fortælle hvad Folk have sagt i Bagethuset eller i Fisterbaaden, da
de paa saadanne Steder tale meget srit). Bel’g.
Band. Ein skal knyta Band fyre Sekken, um han ikkje
er full. El. Ein skal knyta Bandet syre ein halv Sekk
og. Trondh.
D’er vandt aa knyta Band paa ein Sekk, som er for full.
Naar ein løyser Bandet av Sekken, so ser ein kvat som
i honom er.
Barm. Det som ikkje kjem i Barmen, kjem ikkje i Armen.
(= Den som ikkje vil, snur Ryggen til).
Det ein sting i Barmen, tek ein atter med Harmen. (Det
kann lett verda utskjemt). Bald.
Barn. Barn gjerer Barneverk.
Den som viser Barn i By, sær sjølv fylgja etter. El.:
saer sjølv etter fly. (Berg.).
Ein lyt fyrst vera Barn, fyrr ein verd nokot betre.
Eitt Barn er kjært Barn. — Einberning er alltid eit
kjært Barn.
