Snorre Sturlasøn fortæller i Heimskringla, Olaf den
helliges saga, kap. 251, følgende om kongens ligfærd:
„Ok er brottu var af Stiklastöðum alt lið bónda, þá bjoggu þeir Þorgils ferð sina; fékk hann róðrarferju nökkura; váru þeir saman menn sjau eða átta, ok allir frændr eða vinir Þorgils. Þeir fluttu lík konungs til skips leyniliga ok settu kistuna undir þiljur niðr. Kistu þá höfðu þeir ok með sér, er grjót var í, settu hana í skip, svá at allir menn máttu sjá; fara síðan ut eptir firði; féngu gott leiði, kómu at kveldi, er myrkva tók, út til Niðaróss, lögðu at við konungsbryggju. Síðan sendi Þorgils menn upp i bœinn ok let segja Sigurði byskupi, at þeir fóru þar með lík Ólafs konungs. En er byskup spyrr þess tíðindi, sendi hann þegar menn sína ofan á bryggjur; þeir tóku þar róðrarskútu, ok lögðu at skipi Þorgils, báðu fá sér lík konungsins. Þeir Þorgils tóku þá kistu, er uppi stöð á þiljunum, ok báru i skútuna. Síðan reru þeir menn ut á fjörð, ok søktu þeir par niðr kistunni. Þá var myrkt af nott. Þeir Þorgils reru þá upp eptir ánni, til þess er þraut bœinn, ok lögðu þar at landi, er Saurhlíð heitir; þat var fýrir ofan bœinn. Þá báru þeir
