dæ so Jutul’n haddø sagt. Saa føngo dei Bærgarænna, aa ho resleiddø dei aat den førgjyltø Skog; aa trast dei strjøkø ho paa Lænde, aa sa ve o dæ, dei voro befalta, saa reistø o atiendø. Gar’n, dei vøro komna aat, va svartø, saa so Trøllø haddø sagt, aa ein svartø Kar sto uti Gara aa høgdø Ve, aa han ba dei gaa ind, aa dæ gjordø dei. Daa dei komo ind, va Alting svart, ein svartø Kar laag i Sengen, aa ein sadt paa’n Stol paa Gølve. Han sættø fram kor sin Stol aat dei, aa ba dei seta se. Vilja dei ’kji sita, saa kunnø dei staa, sa den, saa laag i Sengen, aa va saa illø. Aa jaumen vilja me sita, sa Gjenta, (ho va saa muntør paa Kjæfte ho) me era saa parssø trøitta, sa o. Saa gjek’n sta o ga dei noko Drikkø, den so sadt paa Stole, aa ba dei drikkø. Aa vilja dei ’kji drikkø, saa kunnø dei gjæra ko dei vilja, sa den, so laag i Sengen; Jaumen, ska me drikkø, sa Gjenta, me era saa parssø tysta. Saa laga’n te Madt aat dei, aa ba dei, gaa burtaat Bore aa æta. Vilja dei ’kji æta, saa kunna dei gaa førutta, sa den, saa laag i Sengen. Aa jaumen ska me æta, sa Jænta, me era saa parssø svøltna, sa o. Daa dei daa haddø ete, aa takka før Madt’n, daa gjek Kungsdøtte aat Sengen aa kjystø den, saa laag der, aa Gjenta kjystø den, so sadt paa Stole, aa daa vørto dei tvo fine Riddara; saa so Trøllø haddø sagt, aa daa vart dæ Lyst aa Glee. Gar’n va maala aa førgjyltø alløstane, aa han laag i ein finø Skog, so kort Treø syntyst vera førgjylt, aa daa kjændø dei inan. Denne, so laag i Sengen va den, so va kasta Fuggøl-Ham paa, aa daa vart’n befriddø ifraa di; aa den, so sadt paa Stole va ein Kungssaan, so aattø Gar’n, den førgjyltø Skog. Aa han tok Gjenta te Æktø, aa denna, so laag i Sengen, tok Kungsdøtte te Æktø, aa saa vigdø bæi Pare paa ein Dag,[1] aa Brylaup heldo dei i firø fjurt’n Daga. Aa mea mæ dei lage te
- ↑ d. s. s. aa bæi Pare vart vigde paa ein Dag.
