marksmaalet af Student A. O. Vinje. Den, som nu har
Lyst, kan da sammenligne de tilsvarende Ord og Sætninger
i alle 3 Dialekter, og se baade Ligheden og Forskjellen mellem dem.
Da va ein Mann aa et Kaane, so budde paa ein litin Plass laangt inn i Fjellbygdaa; dei va fatige Folk aa hade lite te live ta; dei aatte ei Kyr, aa dæ va heile Buskapin deira. Dei hade tvau smaa Bonn, eit ta koraa Slagja; Gutin deira eitte Nils, men kva Tausa eitte, hev’ e inkje haurt. So va dæ eingaang um Sumarin, ate Mannin va vek, aa Kaanaa hade gjingje upp i Markja um Morgaanin aa skulde mjelke Kyra si; daa hade Bonna vakna aa stide upp, aa so hade dei tikt, ate dæ drog for lengje, førr Mora kom heimatte, aa so skulde dei gaa upp i Markja aa leite hinne upp. Men so hade dei gjingje ein raange Veg, so ate Mora had’ ikje møtt dei, aa daa dei so skulde vend’ atte, so fann ikje dei Veiin heimatte helder, anna dei gjekk dær aa ænja aa tulla fram igjønaa lengste Markjinne. No va dæ Ingjin so visste, kvar dæ hade vorte ta dei, enten dei hade vandra se vek, elde dæ hade kjime ei Olukke paa dei; Folkje va stad aa leitte itte dei aa forfoor baade Skog aa Mark, men dæ va Ingjin so va Mann te finne dei. No hade dæ laga se so, ate dæ va ein Prest firaa Haraang, so hade vore ute aa reist, aa han kom farande igjønaa den Dalin, dær so dissa Bonna va komne. Dær vart han var’e dei, aa daa va dei mest ihælsvoltne; dæ va knappaste dei vann aa røyve se, aa dei hade gjingje so lengje i Omarkjinne aa æte Gras aa Røte, ate dei va so stygge, so dei vore grivne upp o Moldinne. No visst’ ikje Prestin onnaa Raad, elde te ta’ dei mæ se te Haraang, aa dær vart dei verande i Prestegara beggje tvau; aa daa Prestin fekk Spurnad ta, kvar Foreldra
