<poem> i nie heimar kom eg, nedanfor Nivlhel, dit kjem daude menn fraa Hel.“
- Odin kvad:
44. „Mykje eg fór, mykje eg freista, mykje eg magtine røynde; kva liver av menn naar det lid til dess at fimbulvinter er farin?“
- Vavtrudne kvad:
45. „Liv og Livtrase løynde held seg i Hoddmimes holt; av morgon-doggi sin mette dei fær, fraa deim ættir mun alast.“
- Odin kvad:
46. „Mykje eg fór, mykje eg freista, mykje eg magtine røynde; kvar fær dei sol att paa himilen slétte, naar varg den gamle hev gløypt?“
- Vavtrudne kvad:
47. Alvròdul ber ei bjart dotter fyrr Fenre den gamle hev gløypt; brauti[1] til mor si møyi ho rid, naar gude-dauden er gjengin."
Odin kvad: 48. „Mykje eg fór, mykje eg freista, mykje eg magtine røynde; kven er dei drosir, som dreg yvir hav og visst sin veg finn?“
- Odin kvad:
49. „Tri stor-elvar yvir torpe[2] fell til Mogtrases møyar; hamingjur[3] alle gjenom heimen dei fer, endaa dei hjaa jøtnom er alne.“
- Odin kvad:
50. „Mykje eg fór, mykje eg freista, mykje eg magtine røynde; kven av æsir raader for gude-eignir, naar Surts loge sloknar?“
- Vavtrudne kvad:
51. „Vidar og Vaale i veom[4] skal bu,
naar Surts loge sloknar;
