<poem> kva fyrst do minnest og fremst du veit, du den allkloke jøtun?“
- Vavtrudne kvad:
35. „Ovmange vintrar fyrr jord vart skapt, daa var Bergjelme borin; det fyrst eg minnest er fræge jøtun daa han berga seg paa baat.“
- Odin kvad:
36. „Seg for det niande, so sant du er gløgg, og vit du hev, Vavtrudne: kvar vinden kjem fraa som fèr yvir vaag, endaa ingin ser honom sjølv?“
- Vavtrudne kvad:
37. „Ræsvelg han heiter, sit ved himil-enden, jøtun i ørne-ham; av vengine hans vind mun koma ut vvir vide verdi.“
- Odin kvad:
38. „Seg for det tiande, daa du sogo um gudar all, Vavtrudne, veit: kor Njørd kom inn millom aasa-sonom — horgir og hov han hev i mengd — men vart kje hjaa æsir alin.“
- Vavtrudne kvad:
39. „I Vanaheim skapte vise magtir honom og sende til gisl aat gudom; naar æva er all, han att mun koma heim til dei vise vanir.“
- Odin kvad:
40. „Seg for det ellevte, kvar alle dagar dei svingar sverd i tun; etter manna-fall stort fraa striden dei rid, sit sidan i lag saman.“
- Vavtrudne kvad:
41. „Einherjar alle i Odins tun svingar sverd kvar dag: etter manna-fall stort fraa striden dei rid, sit sidan i lag saman.“
- Odin kvad:
42. „Seg for det tolvte, kor du sogo aat gudom all, Vavtrudne, veit? um rune-løyndom til risar og gudar seg sannast det du veit, du allkloke jøtun.“
Vavtrudne kvad: 43. „Um rune-lærdom til risar og gudar eg sant kann segja, for i alle heimar eg heve vori;
