<poem> 79. Hjaa faavis mann, um han fe seg vinn og ynde og elsk hjaa kvende, byrgskapen veks men vite hans inkje, og ovmode aukar drjugt.
80. Sant det røynest som i runir er sagt, dei fraa høgdi runne, som gudemagtir gav, og som stor-tul skar, trygt hev det han som kann tegja.
81. Um kveld skal du dagen rose, kona naar ho brend er, gjenta naar ho gift er, geiren[1] naar han røynd er, is naar du yvir kjem, øl naar det drukki er.
82. I stilla skal du sjøen ro, skog i vind felle, med møy i myrker svalle; mange er dagsens augo. Skip skal fram skrida, skjold skal live,[2] sverd gjev kvasse hogg, kyssar gjev møyi.
83. Ved elden øl du drikke, og paa is du skride, merri mager kjøpe og myrke sverd, hesten heime feite, og hunden i bui.
85 [Aldri ein tru:] Brestande boge, brennande loge, gapande ulv, galande kraake, rjotande svin, rotlaust tre, svellande vaag, sjodande kjêle,
86. Fljugande flein,[3] fallande baare, ein-nætt is, orm ringlagd, brur-ord paa blæja, brotne sverd, leikande bjørn eller barne til ein konge.
87. Sjukan kalv, sjølvraadin træl, volve som hugstèl,
val nyleg felld.
