Han gamble Gudbrand Røbøle
skulde ogso hatt ein Løt taa Svartekunstboken; men han brukte ho alder, uttas han skulde gjera ette. Men dæ fall no paa jamble. Ei Gong va dæ ein, so va klen, o so vart dæ gjort Bø paa han Gudbrand. Han kom o saag trast dæ, atte han laut strjøke den klene Miniskja mæ eit Bein, strauk so paa Lomiskjyrkjigarden, fann se eit der o ba, um han skull faa ha dæ te hi Natte atte. Men han gamble Gudbrand va kjær ette Brennevine, hadde so gløymt Beine kav butt – dæ va eit Leggjibein, tissheld. Ette han hadde lagt se ein Kveld skjele Ottedagasdagen der ette paa, høyrde han ein Smell; ress so dæ va, to dæ te dundre inni Veggjidin, so Huse raga o va paa skull skjiljast aat i Møsjamoto. Siste Smellen va so illhærvele knell, at han gamble Gudbrand skvatt ende upp i Sengen; han laut nokk te bea vent fere se daa, sto upp o fulgde dei attpaa Kjyrkjigarden mæ Beine o la dæ der, han to dæ. Han hadde nokk lagt atte Staal han Gudbrand; men dæ va berre ei Hektelykje. Ha han berre kome att mæ di te dei Tien, so sett va, so ha væl kji Draugadn børe se so aat.
|
Denne teksten er offentlig eiendom fordi forfatteren døde for over 70 år siden. |