— Eg ser, Mikael, at du ikkje er noko
vanlegt menneskje, og eg kan korkje halda deg att
elder spyrja deg um noko. Det er berre ein
ting eg vil be deg um aa fortelja meg. Kor hev
det seg, at den gongen eg fann deg og førde
deg heim, var du myrk og tungsam; men daa
kona sette kveldsmat fram aat deg, ljosna du og
smilte. So daa herremannen kom og tinga
styvlarne smilte du andre gongen og vart endaa
ljosare i synet, og no daa denne kona kom med
smaagjentorne smilte du tridje gongen, og vart,
so det skem av deg. Seg meg, Mikael, kva er
det for eit ljos som skin av deg, og kvi smilte
du tri gonger ?
Mikael svara:
— At det lyser av meg kjem av at eg hev vore straffa og at Gud no hev gjeve meg etter. Naar eg smilte tri gonger, so var det avdi eg skulde røyna tri gudsord som eg no hev røynt. Det fyrste røynde eg den gongen kona di ynkast over meg, og det var fyrste gongen eg smilte. Det andre ordet røynde eg daa den rike mannen kom og tinga seg styvlar, og daa smilte eg andre gongen. No daa smaagjentorne kom, fekk eg røyna det tridje ordet og smilte for tridje gongen.
Semjon heldt fram :
— Seg meg, Mikael, kvi straffa Gud deg, og kva er det for tri gudsord, so eg med kan læra dei.
