— No, godt folk, kven er det so som er
skomakaren?
Semjon steig fram:
— Det er eg, høgvyrde.
— Hei, Fedka! ropte herremannen til kusken, — kom hit med varorne!
Kusken sprang ut til vogni og henta ein liten pakke som han gav til herremannen. Denne la pakken paa bordet.
— Løys upp! sa han til kusken. Denne so gjorde.
Herremannen peika paa lederet som laag i pakken og sa til Semjon:
— Her hev du yrkje, skomakar!
— Javel, høgvyrde.
Ja, men kan du og sjaa kva det er for slag yrkje ?
Semjon kjende paa lederet og sa
— Yrkjet er godt.
— Godt, — ja det skulde eg tru! Du hev nok aldri set slikt i all di tid, puslingen. Det er Hamborgar-leder; eg hev gjeve tjuge rublar for det. Semjon vart heilt stuss.
— Nei, kor skal eg ha set det, sa han.
— Nei, det tenkte eg nok. Kan du ta paa deg aa sauma meg eit par styvlar av det?
— Ja det kan eg nok, høgvyrde.
— So det kan du? ropte herremannen. — Du skulde berre vita kven du saumar aat, og kva det er for yrkje du fær. Eg vil ha meg eit sty-
