Hopp til innhold

Side:Symra (1863).djvu/19

Fra Wikikilden
Denne siden er korrekturlest

driv han fraa si Stemna snart;
og dei gamle kjære Draumar
kverva undan etter kvart.

 4. Det, som minst av alt eg trudde
saag eg stundom ganga fram;
det som helst i Hugen budde,
det gjekk helder av med Skam,
Fegen saag eg ymse milde
Syn, som fagra Voner gav;
men den Ting, som helst eg vilde,
vardt der inkje nokot av.

 5. Men um Vom stundom sviker
trur eg endaa, ho er god.
Naar som Lukka fraa meg viker,
helder Voni upp mitt Mod.
Lat dei mindre Voner fara,
lat deim falla utan Sut,
naar dei største vilja vara
trufast heile Vegen ut.