for utta Tvel, at dæ ha vore ei noko lite Bygd i Grunke burt i Vestfjello. Dæ æ ein makalaus fin o løgn Dal detta, o dæ va no alti mykji løgnar i dei Tio, før dei hadde røtt ne Skogen paa Fjello der umkring. Dæ æ greitt o veta, at dæ ha vore mykji meir Skog der daa, en dæ no æ. Hadde me kji noko anna gaa ette, so kunna me skjøne dæ paa mange taa Nøvdno paa Stølo der. Soleise æ dæ eit Stølssæte der, so eite Tyrisølt – Tyrishølt æ dæ no rettar o segja –; eit eite Gauklie, eit Kjinnhølt, eit Grøneli, eit Murkeli. Over alle dessa Fjelle æ dæ no so snautt so paa Høndebake meno. Ja dæ æ sannt, atte dæ æ noko Kvitvie o engon Briskekrakin der; men taa di bli dæ no kji korkji „Li“ ell „Hølt“ – alleminst noko „Tyrishølt“ ell nokor „Murkeli“. Gamble Følk veta ogso o segja taa, at Faer deiris ell Gofa deiris fortelde, at i hass Uppvekstre gjingo dei dit o dit, ner dei vilde reie upp Tyri o leggje ihop Ve, o der o der o det hadde dæ vore so glupe Timberskoga o so fina Bjørkelia, at Krøtøre vørto heilt gjøymde, ner dei komo burti der. Dette æ no synnanfør Grunke, men nordanfør ha dæ vore likeins: Sumblestane burtpaa Vangsgjeld-eigno æ dæ enno engon Bjørkepinnin; men dæ bli no alti kji lengji, før dæ bli so trebert der ogso, at ein ikji kann spikke se ein Selapinne; før dæ æ kji lenger en sia i Summar, den, so skrive dette, saag dæ va Taksten aat sumble; at dei hoggde ne o blekte Smaabjørke o la ihop te Veakøsta. Dei vilde ha dæ paa Stølen te Løste-ve. Ein Mann va dæ vissa, so hadde bøte se drjuglaga fælt aat mæ Skoge seno. Verre han fekk Løste-ve, han, mea han levde o kanskji Ungadn hass, va han like sæl, ko so vart att aat heno, saag dæ ut te. E hadde spenna go Hug
